Johann Gottfried Schadow
1764-1850
Johann Gottfried Schadow was de belangrijkste Duitse beeldhouwer van de Napoleontische tijd. Hij werd opgeleid in de koninklijke werkplaats en werd in 1788 hoofd van de hofbeeldhouwwerkplaats en "directeur van alle beeldhouwwerken". Schadow's classicistische ideaal werd steeds meer aangevuld met realistische, nationale en individuele kenmerken. Zijn klassiek-ideale en levensechte stijl zette de trend voor de 19e eeuw.
Zijn kunst combineert een natuurlijke sensualiteit en gratie die voortkomt uit de rococo met een groot realisme. Zijn dubbelbeeld van prinses Luise en prinses Friederike van Pruisen in marmer is het eerste levensgrote dubbelbeeld van het classicisme en zette de standaard voor 19e-eeuwse monumentale beeldhouwkunst. De beroemde quadriga op de Brandenburger Tor maakte hij in kopergravure, omdat de bronsgiettechniek nog niet kon worden gebruikt voor zulke grote objecten. Tijdens de Restauratie vond Schadow's realistische classicisme steeds minder opdrachtgevers en werd rond 1820 verdrongen door de officiële en nadrukkelijk representatieve kunst van zijn leerling Caspar Daniel Rauch.
Schadow werkte tot zijn dood als directeur van de Berlijnse Academie en oefende grote invloed uit, ook via zijn geschriften.
