Rembrandt
1606-1669
Rembrandt Harmenszoon van Rijn was de belangrijkste schilder van de 17e eeuw, ook wel bekend als de Gouden Eeuw. Naast het schilderen beheerste Rembrandt ook het tekenen en etsen perfect en ontwikkelde hij compleet nieuwe dimensies in de prentkunst.
Rembrandts bijzondere handelsmerk was de unieke weergave van licht en schaduw, het schilderen vanuit het donker: zijn hoofdmotieven lijken alsof ze op een podium in de schijnwerpers staan, terwijl de achtergrond in de duisternis verdwijnt. Deze sterke contrasten geven Rembrandts schilderijen een speciale, lichtgevende dramatiek en levendigheid.
Rembrandt Harmensz. van Rijn werd op 15 juli 1606 in Leiden geboren. Hij werd in 1623 leerling van Pieter Lastman in Amsterdam, maar verhuisde daar pas in 1631 helemaal naar toe, omdat hij aanvankelijk in zijn geboortestad werkte.
Het visualiseren van de emoties van zijn geportretteerden was altijd een van Rembrandts belangrijkste zorgen, zoals blijkt uit zijn meer dan 100 zelfportretten, die hem in wisselende vermommingen en verschillende psychologische studies tonen. De liefdevolle en sensuele portretten van zijn vrouw Saskia en later Hendrickje Stoffels, met wie hij sinds 1649 samenwoonde, kunnen ook op deze manier worden begrepen. Zijn huwelijk met Saskia von Uylenburgh in 1634 bezorgde het gezin, wiens zoon Titus in 1641 werd geboren, een financieel onbezorgd leven en veel opdrachten. Maar na Saskia's dood in 1642 raakte de schilder in steeds grotere financiële problemen en stierf hij op 4 oktober 1669 zwaar in de schulden.
De toeschrijving van veel van Rembrandts werken is vandaag de dag nog steeds moeilijk, omdat de leerlingen in zijn grote werkplaats zijn stijl snel aanpasten. Bijbelse scènes zijn het meest voorkomende onderwerp, afgewisseld met historische en mythologische motieven. Zijn groepsportretten waren een nieuwe kijk op het portret omdat Rembrandt, net als in het zelfportret, de menselijke verschijning benadrukte door zich subtiel in te leven in de individualiteit. Daarnaast zorgden de levensgrote figuurschilderijen voor een revolutie in het begrip van het barokke groepsportret.
Terwijl zijn vroege werk nog wordt gekenmerkt door het dramatische gebruik van licht en schaduw en een zorgvuldige weergave van het materiaal, leiden warme bruine en rode tinten en een verinnerlijkte expressie in de laatste jaren van zijn leven tot een kalmering van de picturale actie. Zijn omvangrijke oeuvre van schilderijen vulde hij vakkundig aan met talrijke etsen en handtekeningen.
