Otto Mueller
1874-1930
Volgens tijdgenoten was Otto Mueller, een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het Duitse expressionisme, een zwijgzame, teruggetrokken, zelfs koppige man. De goede vriend van de niet minder introverte Wilhelm Lehmbruck, hoewel lid van de "Brücke" sinds 1910, ging ook artistiek zijn eigen weg. In veel stilistische elementen lijkt zijn werk erg op dat van de Brücke-kunstenaars, maar het onderscheidt zich door zijn nadruk op een zekere natuurlijkheid, zijn zoektocht naar het "paradijselijke" in de verbinding tussen mens en natuur, wat hem de reputatie van expressionistische romanticus opleverde.
Beroemd zijn zijn vrouwelijke naakten in aardgroene landschappen en de talrijke versies van een thema dat hem zijn hele leven bezighield: de half-exotische, half-fantastische "zigeuner"portretten. Maar zijn landschapsschilderijen verraden ook zijn onafhankelijkheid: met hun tweedimensionaal gestructureerde elementen in gedempte kleuren en hun strikt gecomponeerde compositie zijn ze op zijn best vergelijkbaar met het grote late werk van Paula Modersohn-Becker.
