Mordillo
Grote ogen, bolle neus, Panama hoed: homo mordillo.
Is karikatuur kunst? Natuurlijk is het dat, en niet alleen sinds Honoré Daumier of George Grosz. Mordillo's werk is dat zeker, en het wordt als zodanig erkend door veel collega-kunstenaars uit allerlei beroepen. Marcel Marceau, bijvoorbeeld, de beroemde mimespeler, plaatst Mordillo in hetzelfde rijtje als Chaplin en Keaton en herkent een grote verwantschap met zijn eigen kunst van stille verhalen vertellen met precies berekende gebaren.
Guillermo Mordillo, wiens achternaam zo'n handelsmerk is geworden dat maar weinig mensen zijn voornaam kennen, bagatelliseert die graag. Hij benadrukt herhaaldelijk dat hij journalistiek heeft gestudeerd met een diploma in illustratie en geen kunstenaar of schilder is, maar eerder een verhalenverteller, alleen zonder woorden.
Mordillo werd in 1932 geboren in Buenos Aires en werkt nu al meer dan vijf decennia als zodanig en zijn mannetjes met hun karakteristieke bolle neuzen hebben in die tijd de wereld veroverd. Ze zijn te zien op ansichtkaarten, sieren muren over de hele wereld als posters en animeren internationale bioscoopschermen als animatiefilms.
