Piet Mondrian
1872-1944
Het is moeilijk voor te stellen dat Piet Mondriaans strikt geometrische composities hun oorsprong vonden in schilderachtige, filigrane landschapsstudies. Op 20-jarige leeftijd, als student aan de Kunstacademie in Amsterdam, stond hij dicht bij het impressionisme. In het neutrale Nederland bleef het tumult van de Eerste Wereldoorlog hem lange tijd bespaard en kon hij zijn inspiratie en theosofische studies volgen. De eerste fauvistische en neo-impressionistische elementen verschenen in zijn schilderijen.
In Parijs, dat hij in 1912 voor het eerst bezocht, nam hij deel aan verschillende "Salons des Indépendants", waar hij werd beïnvloed door het kubisme van Georges Braque en Pablo Picasso. Mondriaan reduceerde bijvoorbeeld een boom tot horizontale en verticale lijnen en zwarte, orthogonale strepen die het beeldoppervlak verdeelden. De tussenruimten vulde hij op met wit en primaire kleuren.
Vanwege zijn diepgaande kennis van abstractie was hij in 1917 medeoprichter van de schilders-, ontwerpers- en architectengroep "De Stijl", de Nederlandse tegenhanger van het Duitse "Bauhaus". In zijn schilderijen moet alles in evenwicht zijn, de dieptewerking moet verdwijnen zodat de "zuivere werkelijkheid" overblijft.
Mondriaans visionaire stijl liet duidelijke sporen na in de wereld van kunst, design en architectuur. Ook in New York, waar de kunstenaar uiteindelijk in 1940 naartoe emigreerde.
