Aristide Maillol
1861-1944
Aristide Maillol is een van de belangrijkste Franse beeldhouwers van zijn generatie, naast Auguste Rodin, die het hoogste aanzien voor hem had. Zijn weg naar de beeldhouwkunst was ongebruikelijk: Rond 1895, toen hij midden dertig was, begon hij zich serieus te verdiepen in beeldhouwen in hout en klei. Hij was autodidact; hij had aanvankelijk schilderkunst gestudeerd aan de École des Beaux-Arts in Parijs en maakte aanvankelijk naam als schilder en graficus, duidelijk beïnvloed door Paul Gauguin. Hij had zijn artistieke expressiemiddelen echter al vroeg uitgebreid door intensief te werken met keramische kunst en met geweven en geknoopte werken - Maillols eerste grote solotentoonstelling was een compilatie van wandtapijten en vroege kleine sculpturen. Vanaf de eeuwwisseling richtte hij zich steeds meer op beeldhouwkunst.
Aan de ene kant refereren Maillols sculpturen sterk aan de klassieke beeldhouwkunst met hun nadruk op gelijkmatigheid en evenwicht, maar aan de andere kant zetten ze een eerste stap richting abstractie en werden ze juist daardoor een voorbeeld voor de volgende generatie beeldhouwers. Zijn hoofdthema is het vrouwelijk naakt, dat hij - hoewel ontwikkeld naar levend model - uitvoerde als een harmonieuze, sensuele vrouwelijkheid bij uitstek, zonder individuele kenmerken.
Tot Maillols bekendste werken behoren de grote sculpturen "De drie nimfen" in de Jardin des Tuileries in Parijs en, vooral onder Duitse kunstliefhebbers, "De rivier", een liggend vrouwelijk naakt dat voor de Hamburger Kunsthalle te bewonderen is.
