Gustav Klimt
1862-1918, Oostenrijkse schilder, beroemde vertegenwoordiger van de Weense Art Nouveau
Toen Gustav Klimt (1862-1918) allang een beroemd kunstenaar was geworden, met zijn muurschilderingen de Jugendstil van de Weense Ringstrasse beslissend had beïnvloed en medeoprichter was van de Wiener Secession, ontstond zijn "Gouden Stijl". Geïnspireerd door Byzantijnse mozaïeken bracht hij ornamentele kleurvlakken aan in een gouden bedding als gezette edelstenen. In zijn beeldende programma's beschrijft Klimt de levensweg van de mens die, negatief beïnvloed door de instincten, zijn verlossing vindt in de kus. De afbeeldingen van het lichaam hebben een subtiele erotiek, hoewel de figuren oplossen in ornamentele, geometrische kleurvlakken. Hij paste dit stijlprincipe niet alleen toe op zijn afbeeldingen van paren, maar ook op zijn portretten van rijke dames en zijn landschappen. Deze tweedimensionale stijl is tegenwoordig de belichaming van Klimts intens gekleurde kunst, die echter pas vanaf 1905 zijn werk kenmerkt.
Klimt was niet alleen bedreven in goud en weelde, hij was ook een briljant tekenaar. Hij maakte talloze tekeningen in de loop van zijn leven. Meestal als voorstudies voor grotere werken.
Als zoon van een graveur leerde hij zijn vak aan de Weense Kunstnijverheidsschool. Nog op zoek naar zijn eigen expressie, wordt zijn vroege werk beïnvloed door het historisme van Hans Makart, de kunstenaarsprins van de Donau-monarchie aan het eind van de 19e eeuw. De jonge schilders, die samen met Gustavs broer Ernst Klimt en Franz Matsch een kunstenaarsgemeenschap vormden, kregen talrijke opdrachten om de nieuwe gebouwen aan de Weense Ringstrasse te decoreren. De trappen van het Weense Burgtheater of het Kunsthistorisches Museum getuigen van de historistische stijl van dit gezamenlijke atelier.
Zoals zoveel jonge en ruimdenkende kunstenaars van het fin de siècle keerde Gustav Klimt zich eind jaren 1890 af van de academische traditie. In 1897 richtte hij samen met andere kunstenaars de "Wiener Secession" op, waarvan hij tot zijn aftreden in 1905 voorzitter was. Het eigen tentoonstellingsgebouw van de Secession is ook vandaag nog een plaats en tempel voor nieuwe jonge kunst.
