Edgar Degas
1834-1917
Sinds het midden van de jaren 1860 staan afbeeldingen van gracieuze dansers en kleurrijke theaterscènes centraal in het oeuvre van Degas. Ze behoren tot de groep van alledaagse afbeeldingen van het leven in de stad. In veel van zijn picturale uitvindingen bekritiseerde Degas de nieuwe moderne wereld. Hij gebruikt ongebruikelijke uitsnedes om het isolement van het individu te benadrukken.
De in 1834 geboren Franse schilder, die volgens de wensen van zijn rijke familie advocaat had moeten worden, bestudeerde de oude meesters in het Louvre en in de musea van Italië. Classicistische historieschilderijen en portretten maakten deel uit van zijn toenmalige repertoire van motieven en vormen. Pas na zijn ontmoeting met Eduard Manet en de regelmatige tentoonstellingen met de impressionisten vanaf 1874 veranderde zijn schilderstijl. Hij zag zichzelf echter nooit als een vertegenwoordiger van deze stijl en hield vast aan zijn onafhankelijkheid.
Er zijn geen landschappen in zijn oeuvre en hij werkte ook niet met de impressionistische ontleding van kleur en vorm. Voor Degas was de mens altijd het dominante thema in zijn werk. De link tussen zijn werk en dat van de impressionisten lag in zijn streven om het moment vast te leggen. Hij demonstreerde zijn vermogen om beweging weer te geven in zijn dynamische schilderijen van paardenraces en balletscènes. Hij legt zijn motief vast door de snelle toepassing van pastelkleuren en fijne contourlijnen. Degas' artistieke basis was tekenen, waarbij hij belangrijke inspiratie haalde uit Japanse houtsneden. Hij realiseerde de thema's in de schilderkunst en grafische kunst op dezelfde manier.
Toen Degas' gezichtsvermogen tegen het einde van zijn leven afnam, verlegde hij zijn aandacht van de schilderkunst naar de beeldhouwkunst. Hij boetseerde beeldjes van ruiters en dansers, waarbij hij trouw bleef aan zijn vertrouwde motieven. Degas stierf in Parijs in 1917.
