Giovanni da Bologna
1524-1608
Giovanni da Bologna, bekend als Giambologna, was Michelangelo's meester-leerling en de belangrijkste vertegenwoordiger van het maniërisme op de drempel tussen de Renaissance en de vroege Barok.
Zijn kunst is een samensmelting van inheemse, Michelangeliaanse en antieke invloeden. Naast grote bronzen en marmeren sculpturen vormen beeldjes een essentieel onderdeel van zijn oeuvre.
Van 1544 tot 1550 was hij leerling van Jacques Dubroeucq in Bergen. Veel van de latere belangrijke meesters, waarvan sommigen uit Duitsland en zijn geboorteland Italië kwamen (Hans Reichel, Hubert Gerhard, Adriaen de Vries, Pierre Franqueville, Pietro Tacca en anderen), leerden in zijn werkplaats. De kunstenaar vestigde zich in Florence en werd al snel de hofbeeldhouwer van de Medici.
In heel Europa vocht de hoge adel om werken van hem te bezitten. Het grote aantal werken uit Giambologna's atelier is uniek. Hij kreeg de Orde van Christus van de paus en werd in de adelstand verheven door de keizer zelf. Tot zijn dood in 1608 was Bologna in dienst van de Medici in Florence.
