Beeld "Wandeling op het strand" (1909), wit met gouden lijst
Beeld "Wandeling op het strand" (1909), wit met gouden lijst
Korte info
ars mundi Exclusive Edition | gelimiteerd, 980 exemplaren | genummerd | certificaat | reproductie, giclée print op canvas | op spieraam | ingelijst | formaat 71 x 70 cm (h/w)
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Wandeling op het strand" (1909), wit met gouden lijst
Origineel: 1909, olieverf op doek, 205 x 200 cm, Museo Sorolla, Madrid.
Editie rechtstreeks overgebracht op schildersdoek met behulp van het Fine Art Giclée proces en opgespannen op spieraam. Gelimiteerde oplage van 980 exemplaren, genummerd, met certificaat. Ingelijst in handgemaakt, witgouden massief houten frame. Afmeting 71 x 70 cm (h/w). ars mundi Exclusive Edition.
Producent: ars mundi Edition Max Büchner GmbH, Bödekerstraße 13, 30161 Hannover, Duitsland E-mailadres: info@arsmundi.de
Over Joaquín Sorolla y Bastida
1863-1923
Joaquín Sorolla y Bastida was een van de belangrijkste Spaanse impressionistische schilders en tekenaars.
Zijn talent als tekenaar werd al op jonge leeftijd onderkend en daarom kon hij van zijn familie kunst studeren aan de Spaanse Real Academia de Bellas Artes de San Carlos de Valencia. Tijdens een studiebezoek aan Rome in 1885 werd hij leerling van de Spaanse schilder Francisco Pradilla y Ortiz. In hetzelfde jaar reisde hij voor het eerst naar Parijs. Het werk van de Franse impressionisten zou een blijvende invloed hebben op de jonge kunstenaar. Na zijn terugkeer in Spanje vestigde Sorolla zich in Madrid en concentreerde zich aanvankelijk op historische thema's. De invloed van het impressionisme verhelderde zijn kleurenpalet en beïnvloedde zijn motieven steeds meer in de daaropvolgende jaren.
Uitgave van een afbeelding of sculptuur die door ars mundi is geïnitieerd en alleen verkrijgbaar is bij ars mundi of bij distributiepartners onder licentie van ars mundi.
Weergave van typische scènes uit het dagelijks leven in de schilderkunst, waarbij een onderscheid kan worden gemaakt tussen boeren-, burgerlijke en hoofse thema's.
Het genre bereikte zijn hoogtepunt en immense populariteit in de Nederlandse schilderkunst van de 17e eeuw. In de 18e eeuw trad vooral in Frankrijk de hoofse en galante schilderkunst op de voorgrond, terwijl in Duitsland het burgerlijke karakter werd benadrukt.
Giclée = afgeleid van het Franse werkwoord gicler dat "stralen, vernevelen" betekent.
De Giclée-methode is een digitaal drukproces. Het is een afdruk op groot formaat met hoge resolutie van een inkjetprinter met speciale verschillend gekleurde of op pigment gebaseerde inkten (meestal zes tot twaalf). De kleuren zijn licht-echt, dat wil zeggen bestand tegen schadelijk UV-licht. Ze hebben een grote rijkdom aan nuances, contrast en verzadiging.
Het Giclée-procédé is geschikt voor schildersdoek, voor handgeschept en aquarelpapier en voor zijde.
De stijl van het impressionisme, die rond 1870 in de Franse schilderkunst opkwam, dankt zijn naam aan het landschapsschilderij "Impression, soleil levant" van Claude Monet. Na aanvankelijk te zijn afgewezen, begon het aan een ware triomftocht.
Schilders als Claude Monet, Edgar Degas, Edouard Manet, Auguste Renoir en anderen creëerden motieven uit het dagelijks leven en stads- en landschapstaferelen in een helder, natuurlijk licht.
Het impressionisme kan worden gezien als een reactie op de schilderkunst van de academies. De nadruk lag niet op de inhoud met een volgens vaste regels ontworpen picturale compositie, maar op het object zoals het op dat moment verscheen, in een vaak willekeurig detail. De werkelijkheid werd gezien in al haar verscheidenheid aan kleuren in natuurlijk licht. Het schilderen in de open lucht verving het schilderen in het atelier.
Het verhelderen van het palet en het opheffen van vaste contouren ging gepaard met een nieuwe benadering van kleur. In veel gevallen werden de kleuren niet meer op het palet gemengd, maar zodanig naast elkaar op het doek geplaatst dat de uiteindelijke indruk pas in het oog van de toeschouwer, op enige afstand, tevoorschijn kwam. In het "pointillisme" (met schilders als Georges Seurat en Paul Signac) werd dit principe vervolgens tot in het extreme doorgevoerd.
Buiten Frankrijk kreeg het impressionisme vorm in de werken van schilders als Max Slevogt, Max Liebermann en Lovis Corinth in Duitsland en ook door James A.M. Whistler in de Verenigde Staten.
In de beeldhouwkunst kwam het impressionisme slechts in beperkte mate tot uiting. In de werken van Auguste Rodin, die als een van de belangrijkste vertegenwoordigers wordt beschouwd, is een ontbinding van oppervlakken zichtbaar, waarbij het spel van licht en schaduw deel uitmaakt van de artistieke prestatie. Ook Degas en Renoir maakten sculpturen.