Beeld "Moeder en kind" (1905), ingelijst
Beeld "Moeder en kind" (1905), ingelijst
Korte info
ars mundi Exclusive Edition | gelimiteerd, 980 exemplaren | genummerd | certificaat | reproductie, giclée print op canvas | op spieraam | ingelijst | formaat 77 x 63 cm (h/w)
Gedetailleerde beschrijving
Beeld "Moeder en kind" (1905), ingelijst
Een uitsnede uit Klimts schilderij "De drie tijdperken van de vrouw", waarin hij het moederschap centraal stelt.
Origineel: Olieverf op doek, Galleria Nazionale d'Arte Moderna.
Editie rechtstreeks overgebracht op schildersdoek met behulp van het Fine Art Giclée-proces en opgespannen op een spieraam. Beperkte oplage van 980 exemplaren, genummerd, met certificaat. Ingelijst in handgemaakt, witgouden massief houten frame. Afmeting 77 x 63 cm (h/w). ars mundi Exclusive Edition.
Producent: ars mundi Edition Max Büchner GmbH, Bödekerstraße 13, 30161 Hannover, Duitsland E-mailadres: info@arsmundi.de
Klantbeoordelingen
Variant frame: ingelijst
Einfach wunderschön, toller Druck, schnelle Lieferung. Immer wieder zu empfehlen!
Variant frame: ingelijst
alles prima verpackt, Bild sehr gute Qualität, kann ich bestens weiter empfehlen
Over Gustav Klimt
1862-1918, Oostenrijkse schilder, beroemde vertegenwoordiger van de Weense Art Nouveau
Toen Gustav Klimt (1862-1918) allang een beroemd kunstenaar was geworden, met zijn muurschilderingen de Jugendstil van de Weense Ringstrasse beslissend had beïnvloed en medeoprichter was van de Wiener Secession, ontstond zijn "Gouden Stijl". Geïnspireerd door Byzantijnse mozaïeken bracht hij ornamentele kleurvlakken aan in een gouden bedding als gezette edelstenen. In zijn beeldende programma's beschrijft Klimt de levensweg van de mens die, negatief beïnvloed door de instincten, zijn verlossing vindt in de kus. De afbeeldingen van het lichaam hebben een subtiele erotiek, hoewel de figuren oplossen in ornamentele, geometrische kleurvlakken. Hij paste dit stijlprincipe niet alleen toe op zijn afbeeldingen van paren, maar ook op zijn portretten van rijke dames en zijn landschappen. Deze tweedimensionale stijl is tegenwoordig de belichaming van Klimts intens gekleurde kunst, die echter pas vanaf 1905 zijn werk kenmerkt.
Klimt was niet alleen bedreven in goud en weelde, hij was ook een briljant tekenaar. Hij maakte talloze tekeningen in de loop van zijn leven. Meestal als voorstudies voor grotere werken.
Als zoon van een graveur leerde hij zijn vak aan de Weense Kunstnijverheidsschool. Nog op zoek naar zijn eigen expressie, wordt zijn vroege werk beïnvloed door het historisme van Hans Makart, de kunstenaarsprins van de Donau-monarchie aan het eind van de 19e eeuw. De jonge schilders, die samen met Gustavs broer Ernst Klimt en Franz Matsch een kunstenaarsgemeenschap vormden, kregen talrijke opdrachten om de nieuwe gebouwen aan de Weense Ringstrasse te decoreren. De trappen van het Weense Burgtheater of het Kunsthistorisches Museum getuigen van de historistische stijl van dit gezamenlijke atelier.
Zoals zoveel jonge en ruimdenkende kunstenaars van het fin de siècle keerde Gustav Klimt zich eind jaren 1890 af van de academische traditie. In 1897 richtte hij samen met andere kunstenaars de "Wiener Secession" op, waarvan hij tot zijn aftreden in 1905 voorzitter was. Het eigen tentoonstellingsgebouw van de Secession is ook vandaag nog een plaats en tempel voor nieuwe jonge kunst.
Uitgave van een afbeelding of sculptuur die door ars mundi is geïnitieerd en alleen verkrijgbaar is bij ars mundi of bij distributiepartners onder licentie van ars mundi.
Giclée = afgeleid van het Franse werkwoord gicler dat "stralen, vernevelen" betekent.
De Giclée-methode is een digitaal drukproces. Het is een afdruk op groot formaat met hoge resolutie van een inkjetprinter met speciale verschillend gekleurde of op pigment gebaseerde inkten (meestal zes tot twaalf). De kleuren zijn licht-echt, dat wil zeggen bestand tegen schadelijk UV-licht. Ze hebben een grote rijkdom aan nuances, contrast en verzadiging.
Het Giclée-procédé is geschikt voor schildersdoek, voor handgeschept en aquarelpapier en voor zijde.
De stijl van het impressionisme, die rond 1870 in de Franse schilderkunst opkwam, dankt zijn naam aan het landschapsschilderij "Impression, soleil levant" van Claude Monet. Na aanvankelijk te zijn afgewezen, begon het aan een ware triomftocht.
Schilders als Claude Monet, Edgar Degas, Edouard Manet, Auguste Renoir en anderen creëerden motieven uit het dagelijks leven en stads- en landschapstaferelen in een helder, natuurlijk licht.
Het impressionisme kan worden gezien als een reactie op de schilderkunst van de academies. De nadruk lag niet op de inhoud met een volgens vaste regels ontworpen picturale compositie, maar op het object zoals het op dat moment verscheen, in een vaak willekeurig detail. De werkelijkheid werd gezien in al haar verscheidenheid aan kleuren in natuurlijk licht. Het schilderen in de open lucht verving het schilderen in het atelier.
Het verhelderen van het palet en het opheffen van vaste contouren ging gepaard met een nieuwe benadering van kleur. In veel gevallen werden de kleuren niet meer op het palet gemengd, maar zodanig naast elkaar op het doek geplaatst dat de uiteindelijke indruk pas in het oog van de toeschouwer, op enige afstand, tevoorschijn kwam. In het "pointillisme" (met schilders als Georges Seurat en Paul Signac) werd dit principe vervolgens tot in het extreme doorgevoerd.
Buiten Frankrijk kreeg het impressionisme vorm in de werken van schilders als Max Slevogt, Max Liebermann en Lovis Corinth in Duitsland en ook door James A.M. Whistler in de Verenigde Staten.
In de beeldhouwkunst kwam het impressionisme slechts in beperkte mate tot uiting. In de werken van Auguste Rodin, die als een van de belangrijkste vertegenwoordigers wordt beschouwd, is een ontbinding van oppervlakken zichtbaar, waarbij het spel van licht en schaduw deel uitmaakt van de artistieke prestatie. Ook Degas en Renoir maakten sculpturen.